کد مطلب:173250 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
یاد معاد
برانگیخته شدن انسان ها در روز رستاخیز، هماره ذهن انسان را به خود مشغول می كند.
ائمه ی معصوم علیهم السلام نیز همواره به مسأله ی قیامت و روز رستاخیز می اندیشند.
به عنوان نمونه، حضرت زهرا علیهاالسلام نیز چنین بود و بیشتر بدین زمان می اندیشید. فكر زنده شدن، عرضه شدن به محضر عدل الهی، عریان بودن انسان ها در قیامت و غیره، او را در اندوه فرومی برد.
امام علی علیه السلام در این زمینه فرمود:
روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم نزد فاطمه علیهاالسلام رفت و او را اندوهناك دید. فرمود: دخترم! چرا اندوهگینی؟!
حضرت زهرا علیهاالسلام پاسخ داد:
پدر جان! یاد قیامت و برهنه محشور شدن مردم در آن روز رنجم می دهد.
رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
آری دخترم! آن روز، روز بزرگی است؛ اما جبرئیل از سوی خداوند برایم خبر آورد من اولین كسی هستم كه برانگیخته می شوم؛ سپس ابراهیم و آن گاه همسرت علی بن ابی طالب علیه السلام برانگیخته می شود. پس از آن، خداوند جبرئیل را همراه هفتاد هزار فرشته به سوی تو می فرستد. وی هفت گنبد از نور بر فراز آرامگاهت برقرار می سازد. آنگاه اسرافیل لباس های بهشتی برایت می آورد و تو آنان را می پوشی. فرشته ی دیگری به نام «زوقائیل» مركبی از نور برایت می آورد كه مهارش از مروارید درخشان و جهازش از طلاست. تو بر آن مركب سوار می شوی و زوقائیل آن را هدایت
می كند. در این حال، هفتاد هزار فرشته با پرچم های تسبیح پیشاپیش تو راه می سپارند. اندكی كه رفتی، هفتاد هزار حورالعین در حالی كه شادمانند و دیدارت را به یكدیگر بشارت می دهند، به استقبالت می شتابند.
در دست هر یك از حوریان منقلی از نور است كه بوی عود از آن برمی خیزد... آنان در طرف راستت قرار گرفته، همراهت حركت می كنند. هنگامی كه به همان اندازه از آرامگاهت دور شدی، «مریم» دختر عمران همراه هفتاد هزار حورالعین به استقبال می آید و بر تو سلام می گوید. آنان سمت چپت قرار می گیرند و همراهت حركت می كنند. آن گاه مادرت «خدیجه»، اولین زنی كه به خدا و رسول او ایمان آورد، همراه هفتاد هزار فرشته كه پرچم های تكبیر در دست دارند، به استقبالت می آیند. وقتی به جمع انسان ها نزدیك شدی، «حواء» با هفتاد هزار حورالعین، به همراه «آسیه» دختر مزاحم نزدت می آید و با تو رهسپار می شود.
«فاطمه جان»! هنگامی كه به وسط جمعیت حاضر در قیامت می رسی، كسی از زیر عرش پروردگار به گونه ای كه تمام مردم صدایش را بشنوند، فریاد می زند:
چشم ها را فروپوشانید و نظرها را پایین افكنید تا «صدیقه فاطمه»، دختر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و همراهانش عبور كنند.
پس هیچ كس جز ابراهیم خلیل الرحمان و علی بن ابی طالب علیه السلام به تو نگاه نمی كنند. [1] .
نیز رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
روز قیامت، دخترم فاطمه بر مركبی از مركب های بهشت وارد عرصه ی محشر می شود. مهار آن مركب، از مروارید درخشان، چهار پایش از زمرد سبز، دنباله اش از مشك بهشتی و چشمانش از یاقوت سرخ است و بر آن گنبدی از نور قرار دارد كه بیرون آن از درونش و درون آن از بیرونش نمایان است. فضای داخل آن گنبد انوار عفو الهی و خارج آن پرتو رحمت خدایی است. بر فرازش تاجی از نور دیده می شود كه هفتاد پایه از در و یاقوت دارد كه همانند ستارگان درخشان نور می افشانند. در هر یك از دو سمت راست و چپ آن مركب، هفتاد هزار فرشته به چشم می خورد. جبرئیل مهار آن را در دست دارد و با صدای بلند ندا می كند: نگاه خود فراسوی خویش گیرد و نظرها پایین افكنید، این فاطمه دختر محمد است كه عبور می كند.
در این هنگام، همه، حتی پیامبران و صدیقین و شهدا، همگی از ادب دیده فرومی گیرند تا فاطمه علیهاالسلام عبور می كند و در مقابل عرش پروردگارش قرار می گیرد. [2] .
رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم به فاطمه زهرا علیهاالسلام درباره ی چگونگی حضورش در عرصه ی قیامت فرمود:
سپس منبری از نور برایت برقرار می سازند كه هفت پله دارد و بین هر پله ای تا پله ی دیگر صف هایی از فرشتگان قرار گرفته اند كه در دستشان پرچم های نور است. هم چنین در طرف چپ
و راست منبر حورالعین صف می كشند... آن گاه كه بر بالای منبر قرار می گیری، جبرئیل می آید و می گوید: «ای فاطمه! آن چه مایلی از خدا بخواه...». [3] .
ائمه ی معصوم علیهم السلام نیز همواره به مسأله ی قیامت و روز رستاخیز می اندیشند.
به عنوان نمونه، حضرت زهرا علیهاالسلام نیز چنین بود و بیشتر بدین زمان می اندیشید. فكر زنده شدن، عرضه شدن به محضر عدل الهی، عریان بودن انسان ها در قیامت و غیره، او را در اندوه فرومی برد.
امام علی علیه السلام در این زمینه فرمود:
روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم نزد فاطمه علیهاالسلام رفت و او را اندوهناك دید. فرمود: دخترم! چرا اندوهگینی؟!
حضرت زهرا علیهاالسلام پاسخ داد:
پدر جان! یاد قیامت و برهنه محشور شدن مردم در آن روز رنجم می دهد.
رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
آری دخترم! آن روز، روز بزرگی است؛ اما جبرئیل از سوی خداوند برایم خبر آورد من اولین كسی هستم كه برانگیخته می شوم؛ سپس ابراهیم و آن گاه همسرت علی بن ابی طالب علیه السلام برانگیخته می شود. پس از آن، خداوند جبرئیل را همراه هفتاد هزار فرشته به سوی تو می فرستد. وی هفت گنبد از نور بر فراز آرامگاهت برقرار می سازد. آنگاه اسرافیل لباس های بهشتی برایت می آورد و تو آنان را می پوشی. فرشته ی دیگری به نام «زوقائیل» مركبی از نور برایت می آورد كه مهارش از مروارید درخشان و جهازش از طلاست. تو بر آن مركب سوار می شوی و زوقائیل آن را هدایت
می كند. در این حال، هفتاد هزار فرشته با پرچم های تسبیح پیشاپیش تو راه می سپارند. اندكی كه رفتی، هفتاد هزار حورالعین در حالی كه شادمانند و دیدارت را به یكدیگر بشارت می دهند، به استقبالت می شتابند.
در دست هر یك از حوریان منقلی از نور است كه بوی عود از آن برمی خیزد... آنان در طرف راستت قرار گرفته، همراهت حركت می كنند. هنگامی كه به همان اندازه از آرامگاهت دور شدی، «مریم» دختر عمران همراه هفتاد هزار حورالعین به استقبال می آید و بر تو سلام می گوید. آنان سمت چپت قرار می گیرند و همراهت حركت می كنند. آن گاه مادرت «خدیجه»، اولین زنی كه به خدا و رسول او ایمان آورد، همراه هفتاد هزار فرشته كه پرچم های تكبیر در دست دارند، به استقبالت می آیند. وقتی به جمع انسان ها نزدیك شدی، «حواء» با هفتاد هزار حورالعین، به همراه «آسیه» دختر مزاحم نزدت می آید و با تو رهسپار می شود.
«فاطمه جان»! هنگامی كه به وسط جمعیت حاضر در قیامت می رسی، كسی از زیر عرش پروردگار به گونه ای كه تمام مردم صدایش را بشنوند، فریاد می زند:
چشم ها را فروپوشانید و نظرها را پایین افكنید تا «صدیقه فاطمه»، دختر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و همراهانش عبور كنند.
پس هیچ كس جز ابراهیم خلیل الرحمان و علی بن ابی طالب علیه السلام به تو نگاه نمی كنند. [1] .
نیز رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
روز قیامت، دخترم فاطمه بر مركبی از مركب های بهشت وارد عرصه ی محشر می شود. مهار آن مركب، از مروارید درخشان، چهار پایش از زمرد سبز، دنباله اش از مشك بهشتی و چشمانش از یاقوت سرخ است و بر آن گنبدی از نور قرار دارد كه بیرون آن از درونش و درون آن از بیرونش نمایان است. فضای داخل آن گنبد انوار عفو الهی و خارج آن پرتو رحمت خدایی است. بر فرازش تاجی از نور دیده می شود كه هفتاد پایه از در و یاقوت دارد كه همانند ستارگان درخشان نور می افشانند. در هر یك از دو سمت راست و چپ آن مركب، هفتاد هزار فرشته به چشم می خورد. جبرئیل مهار آن را در دست دارد و با صدای بلند ندا می كند: نگاه خود فراسوی خویش گیرد و نظرها پایین افكنید، این فاطمه دختر محمد است كه عبور می كند.
در این هنگام، همه، حتی پیامبران و صدیقین و شهدا، همگی از ادب دیده فرومی گیرند تا فاطمه علیهاالسلام عبور می كند و در مقابل عرش پروردگارش قرار می گیرد. [2] .
رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم به فاطمه زهرا علیهاالسلام درباره ی چگونگی حضورش در عرصه ی قیامت فرمود:
سپس منبری از نور برایت برقرار می سازند كه هفت پله دارد و بین هر پله ای تا پله ی دیگر صف هایی از فرشتگان قرار گرفته اند كه در دستشان پرچم های نور است. هم چنین در طرف چپ
و راست منبر حورالعین صف می كشند... آن گاه كه بر بالای منبر قرار می گیری، جبرئیل می آید و می گوید: «ای فاطمه! آن چه مایلی از خدا بخواه...». [3] .
[1] بحارالأنوار، ج 43، ص 225.
[2] فاطمة الزهراء، علامه اميني، ص 74؛ امالي، صدوق، ص 16.
[3] بحارالأنوار، ج 43، ص 225.